ऐसी अक्षरे

:- कथा
:- कविता
:- लेख
:- अनुवाद
:- हिंदी
:- English
:- संग्रह
:- इतर

मंदार शिंदे
Mandar Shinde

Tuesday, February 11, 2014

स्वप्न आणि परिस्थिती

आजकाल कोरडे-कोरडे दिसतात ओठ तुझे
कधीकाळी त्यांनीच ऐकवली होती
स्वप्नं मुलायम...
परिस्थितीवर कधीपासून बोलू लागलीस?
आणि का?
ती स्वप्नंच हवीहवीशी वाटत होती
ही परिस्थिती नेहमीच नकोशी...
पण स्वप्नं बदलता येतात, परिस्थिती नाही!
तूच म्हणालीस.. कोरड्या ओठांनी.
पण लक्षात ठेव -
तुझे ओठ परत मुलायम व्हावेत
हे माझं स्वप्न आहे,
आणि माझी स्वप्नं अपूर्ण राहत नाहीत
ही परिस्थिती!


Share/Bookmark

Sunday, February 9, 2014

कुणासाठी?

विश्वासाची दोरी, चेष्टेत तोडलेली
पुन्हा जोडलेली, पण 'गाठ' मारलेली

प्रेमाची लक्तरं, शपथा-वचनांची
फाटली नाहीत अगदी, पण रंग विटलेली

ग्लास संपला तरी, बाटली भरलेली
दारु काढणार कशी, रक्तात भिनलेली?

शब्दांचीही संगत, मधेच सुटलेली
अजून एक कहाणी, अर्धीच उरलेली

नको वाटते आता, दादही ठरलेली
कुणासाठी मग ही, कविता रचलेली?

- अक्षर्मन


Share/Bookmark

खरा झोल

"सत्य कल्पनेहून रंजक असते"
(या कथेतील सर्व पात्रे व प्रसंग काल्पनिक असून प्रत्यक्ष जीवनातील व्यक्ती वा प्रसंगांशी त्यांचे साधर्म्य आढळल्यास तो निव्वळ योगायोग समजावा.)

"नमस्कार दादा!"
"अरे! या या आबा, तुमचीच वाट बघत होतो..."
"काय येवढं अर्जांट काम काढलंय आमच्याकडं?"
"बोलू हो कामाचं, जरा बसा तरी. चहा घेताय?"
"नको, तोंडात तंबाखूय..."
"असू द्या, असू द्या. काम जरा अर्जंट होतं म्हणूनच बोलवलं तुम्हाला."
"बोला, काय झोल झाला आता?"
"तसा काय नविन नाई, जुनाच झोलंय. ते टोलचं प्रकरण नाय का..."
"त्यात मी काही करू शकत नै दादा. मी आधीच तुम्हाला सांगितलं होतं, 'माज'ला आवरा. विरोध करणं, मोर्चे काढणं, विधानसभेत दंगा करणं, हे परवडलं. पण डायरेक्ट तुडवातुडवीची भाषा?"
"असू दे आबा, तरुण रक्तंय, माज करणारच. नायतर ह्या पब्लिकनं करायचं काय? आमचे काका म्हंतात तसं 'सहकार' करायचा? का आपले बाबा म्हंतात तसा 'सहभाग' वाढवायचा? येवढं कळत अस्तं तर महाराष्ट्र कुठल्या कुठं गेला अस्ता..."
"कळतंय मला तुम्ही काय म्हंताय ते. पण मग कसला झोल झालाय ते तरी सांगा."
"अहो त्या 'माज'ला जाहीर सभा घ्यायचीय पुण्यात."
"हं, आलंय माझ्या कानावर. आपल्या सरकारच्या टोलचं पोल खोलणाराय म्हंतोय."
"हां, तेच! तर त्याच सभेसाठी जागा मिळंना आबा त्याला पुण्यात."
"काय म्हंताय दादा? ह्यांच्या सेनेला जागा नाकारली? आणि मुळात ह्यांनी 'परवानगी' मागितली? आश्चर्यच म्हणायचं..."
"चेष्टा पुरे, आबा. त्या जागेचं तेवढं बघा लवकर..."
"कोण? मी? चेष्टा मी करतोय का तुम्ही?"
"आबा, उगाच अंगावर झुरळ पडल्यासारखं झटकून टाकू नका. ही सभा आपल्यासाठी किती महत्त्वाची आहे ते तुम्हालाही ठाऊकाय..."
"हो तर. 'आपलं' सरकार 'आपल्या' पीडब्ल्यूडीला हाताशी धरून टोलच्या रुपानं जनतेची लूट कशी करतंय, तेच सांगायला सभाय ना ही?"
"हो, पण तेवढंच तिचं महत्त्व नाही आबा. टोलचा मुद्दा खरंच एवढा मोठा आहे का? आणि सत्तेत आपण असलो काय नि दुसरं कुणी असलं काय, टोल तर लावाय लागणारच ना? का हे सत्तेत आल्यावर स्वतःच्या खिशातनं पैशे घालून रस्ते बांधणारेत?"
"त्यासाठी तरी पैसे कमवाय लागतात की दादा."
"मग आपल्याकडनं घेतलेले कुठं..."
"हां, जरा संभाळून शब्द वापरा दादा. मागच्या वेळी असंच कायतर बोलून गेला सहज म्हणून आणि..."
"आहे लक्षात आमच्या. बरं ते जाऊ दे, त्या पुण्यातल्या सभेचं तेवढं घ्या की मनावर."
"हां, पण झालंय काय नक्की?"
"एस. पी. कॉलेजवर सभा होणार म्हणून बॅनर लावलेत गावभर..."
"एस. पी.? पण त्यांनी तर राजकीय पक्षांना ग्राऊंड द्यायचं बंद केलंय ना?"
"तेच तर! ह्यांनी कुणी विचारलंच नै कॉलेजवाल्यांना. डायरेक्ट बोर्डच लावले, आणि पोलिस परवान्याच्या वेळी ते नाही म्हंटले की... हां, तुम्हाला हसू येतंय आता; पण त्यांचा चेहरा कसा झाला असंल विचार करा की जरा."
"बरं मग आपण काय करायचं ह्यात? ह्यांची एखादी शिक्षण संस्था, एखादा साखर कारखाना, गेला बाजार एखाद्या पतसंस्थेचं पटांगण तरी..."
"काय आबा तुम्ही? कुणाबद्दल बोलताय हे? अहो सेनेनं युद्ध करायचं का संस्था चालवायच्या? काय पण तुमचं..."
"बरं बरं, मी काय करायचंय ते तरी सांगा. त्या डेक्कनच्या नदीपात्रात काय सर्कस-बिर्कस चालूय का? नसेल तर तिकडंच घ्या म्हणावं सभा."
"तसं नाही आबा. गावभर बॅनर लागलेत, एस.पी. कॉलेजवर सभाय म्हणून. आता कॉलेजनं नाही म्हटल्यावर ठिकाण बदलायचं म्हंजे अपमान नाही का? असा अपमान गिळून माज कसा करणार तुम्हीच सांगा."
"बरोबराय तुमचं दादा. मग काय करायचं म्हंता?"
"जरा एस.पी.वाल्यांकडं बघता का?"
"अरंरंरं, काय हे दादा. अहो शिक्षण क्षेत्रातली पापभीरु माणसं ती. त्यांना कशाला ह्यात ओढताय? त्यापेक्षा 'माज'ला समजवा की. म्हणावं, एस.पी. चुकून छापलं बॅनरवर; सभा तर एस.एस.पी.एम.एस. ला होणारे..."
"वा वा आबा! काय शक्कल लढवलीत. मानलं तुम्हाला. पण तसलं काही होणार नाही. एस.पी.लाच सभा होईल. तुम्ही बघा कसं जमवायचं ते."
"बरं, बघतो. पाठवतो डिपार्टमेंटच्याच कुणाला तरी. उगाच आपलं नाव आलं तर वेगळीच बोंब व्हायची..."
"हां... हे बी खरंच की. माझ्या नव्हतं डोक्यात आलं, पण आबा..."
"आता काय दादा?"
"ही आयडीया चांगलीय की!"
"कुठली? डिपार्टमेंटचाच माणूस पाठवायची?"
"नाही. ते तर तुम्ही कराच. पण जरा मिडीयात लीकेज करा की ह्याचं."
"काय म्हंताय काय?"
"तुम्ही ऐकताय तेच. जरा हवा होऊ दे की सभेच्या तोंडावर. 'सरकार'च्याच मदतीनं 'सरकारविरोधी' सभा! म्हंजे कसंय, पब्लिकला बी जरा विचार करु दे - आम्हीच कसं ह्यांना खांद्यावर घेतो आणि मग हे माजात आमच्याच कानात..."
"बास बास, दादा. कळलं. होऊन जाऊदे तुम्ही म्हंताय तसं... येतो आम्ही."


Share/Bookmark

Monday, February 3, 2014

एका कवेत चंद्र...

एका कवेत चंद्र अन्‌ दुसरीत भाकर होती
जिंदगीची गोष्ट माझ्या, भलतीच कातर होती

तो चंद्र दाखवी स्वप्ने, भलतीच भलतीसलती
मग चंद्रावर पांघरली, मी भाकरीची चादर होती

झोपेला गाई अंगाई, मी असाच निद्रानाशी
स्वप्नांच्या दुनियेलाही, मारली मी ठोकर होती

त्या चांदण्यांच्या गप्पा, अन्‌ पौर्णिमेची स्वप्ने
या फाटक्या संसाराला, आशेची झालर होती

एका कवेत चंद्र अन्‌ दुसरीत भाकर होती
जिंदगीची गोष्ट माझ्या, भलतीच कातर होती


Share/Bookmark

Monday, January 20, 2014

New Marathi film - TimePass

New Marathi film - TimePass. Not worth for even time-pass!! You want to show love-story? Ok. You want to show college life masti? Ok. You want to show rebellious youth? Ok. But why do you have to glorify eve-teasing and verbal abusing? Why do you have to justify insulting and disobeying your hardworking and caring parents? Why are your jokes targeted at a particular caste (Brahmins, to be specific)? Personally, I couldn't bear this nonsense and left the theater in disgust! (That doesn't happen with me often. I've even watched the entire length of 'Chandni Chowk to China', which was the worst movie by Akshay Kumar - according to himself!!) To add to the 'glory' of this movie 'TimePass', there were several young boys seated around us, whistling and shouting abuses and slogans on every other dialogue of the actors. Most of these boys were drunk and were losing their balance inside the theater. Mind you, I'm talking about 'the' E-Square (Pune-Shivajinagar), where you are not allowed to enter with a Pepsi bottle since it is an 'outside' beverage...but you can pass through all security checks and procedures even if you're heavily drunk! (Good places to be visited by good people in good company are becoming extinct scaringly faster than expectation!!)


Share/Bookmark

Sunday, January 19, 2014

कसाबच्या बिर्याणीची गोष्ट

काल एका समारंभात बोलताना विशेष सरकारी वकील उज्ज्वल निकम यांनी केलेला खुलासा -

आर्थर रोड तुरुंगात अजमल कसाबची केस कडेकोट बंदोबस्तात सुरु होती. दिवस राखी पौर्णिमेचा होता. विशेष सरकारी वकील उज्ज्वल निकम, 'सव्वीस अकरा'चा आरोपी कसाबपासून पाच फुटांवर बसले होते. निकमांच्या डाव्या मनगटावर राखी बांधलेली होती, तिच्याकडं बोट दाखवून कसाबनं खुणेनंच विचारलं, हे काय आहे? निकमांनी त्याला राखी म्हणजे काय, बहीण-भावाच्या नात्याबद्दल थोडक्यात माहिती सांगितली. न्यायाधीश अजून आले नव्हते, पण कसाबच्या केसचं 'लाइव्ह रिपोर्टींग' करण्यासाठी झाडून सगळ्या देशी-विदेशी प्रसारमाध्यमांचे प्रतिनिधी उपस्थित होते. उज्ज्वल निकम कसाबशी बोलत असतानाच न्यायाधीश आले. त्यांनी निकमांना 'काय चाललंय?' असं विचारलं. त्यावर, कसाब राखीबद्दल विचारत होता म्हणून त्याला माहिती देत होतो, असं निकमांनी सांगितलं. त्यांच्या बोलण्यात बहिणीचा उल्लेख आला तेव्हा कसाबची मान शरमेनं खाली गेली, असं एका प्रसारमाध्यमाच्या प्रतिनिधीनं पाहिलं (म्हणे)! त्याबरोबर काही अतिउत्साही प्रतिनिधी बाहेर उभ्या असलेल्या ओबी व्हॅन्सना ही 'ब्रेकींग न्यूज' द्यायला पळाले. झालं, सगळ्या न्यूज चॅनल्सवर ही न्यूज फुटली, तज्ज्ञांचे पॅनल्स चर्चेला बसले... 'बहिणीच्या आठवणीनं कसाबच्या डोळ्यांत पाणी!', 'कसाब खरंच गुन्हेगार की फक्त बळीचा बकरा?', 'कसाबमधे जिवंत आहे माणुसकी', 'कोवळ्या वयात चुकलेला कसाबसुद्धा एक सामान्य माणूस', वगैरे वगैरे. दुपारी साधारण दीडच्या सुमारास फुटलेल्या या बातमीनं संध्याकाळपर्यंत सगळी चॅनल्स, संपूर्ण मीडिया व्यापून टाकलं.

संध्याकाळी पाच वाजता केसचं कामकाज संपवून निघालेल्या उज्ज्वल निकमांना त्यांच्या 'इंटेलिजन्स ऑफीसर'चा मेसेज मिळाला - 'सर, बाहेरचं वातावरण इमोशनली चार्ज केलं गेलंय, कसाबला भरपूर सिंपथी मिळवून दिली जातीय!' आता बाहेर पडल्यावर सगळ्या वाहिन्यांचे कॅमेरे आणि माइक आपल्यावर रोखले जाणार याची कल्पना असल्याने काय बोलायचं याचा विचार करत उज्ज्वल निकम बाहेर आले. अपेक्षेप्रमाणे सर्व प्रतिनिधी त्यांच्यावर तुटून पडले - 'कसाब खरंच रडला का? कसाब काय म्हणाला? कसाबला बहीण आहे का? वगैरे वगैरे.' उज्ज्वल निकमांनी फक्त एकच वाक्य उच्चारलं, 'कसाबनं आज मटण बिर्याणी मागितली.' बस्स!

न्यूज चॅनेल्सवर ताबडतोब दुसरी ब्रेकींग न्यूज - 'कसाब निर्दयी अतिरेकी, निरपराध लोकांची हत्त्या करून वर बिर्याणी मागितली!' पुन्हा तज्ज्ञांचे पॅनल्स चर्चेला बसले, 'किती निर्दयी माणसं तयार केलीत पाकिस्ताननं, अशा दहशतवाद्यांना फाशीच दिली पाहिजे, वगैरे वगैरे.' आता 'कसाबनं मटण बिर्याणी मागितली' एवढ्यावर न थांबता, मीडियातल्या काही क्रिएटीव्ह लोकांनी नवीनच बातमी बनवली, 'सरकार कसाबला रोज बिर्याणी खाऊ घालतंय!!' आणि मग सुरु सरकारला (टु बी स्पेसिफिक, कॉंग्रेसला आणि आर. आर. आबांना) झोडपणं... 'कसाबला बिर्याणी खायला घालणारं सरकार' असा प्रचार... आणि अशाच अनेक सुरस आणि चमत्कारिक गोष्टी!

अलीकडेच एका चॅनेलवर 'सव्वीस अकरा' संबंधित कार्यक्रमात उज्ज्वल निकम आणि आर. आर. पाटील दोघेही सहभागी होते. त्यावेळी सर्वप्रथम निकमांनी या 'बिर्याणी प्रकरणा'चा जाहीर खुलासा केला, तेव्हा आर. आर. आबा म्हणाले, 'आत्ता मला कळालं कसाबच्या बिर्याणीमागं कुणाचा हात होता!'

(ही गोष्ट इथं सांगण्याचा उद्देश 'मीडिया पब्लिकला कसं आणि काय बनवतंय आणि पब्लिक कसं बनतंय, ते कळावं' इतकाच!)


Share/Bookmark

Wednesday, December 11, 2013

अण्णा का पैगाम, पुराने साथी केजरीवाल के नाम...

तेरी पार्टी में ना रखेंगे कदम, 'आप' के बाप
तेरे सपोर्ट में कुछ कहेंगे ना हम, आज के बाद
तेरी पार्टी में...

मेरा आंदोलन...
मेरा 'आंदोलन' समझ लेना इक जरीया था
तुझको आखिर मिल ही गया जो तेरा 'सपना' था
हम को 'दिल्ली' में ना बुलाना सनम, आज के बाद

फिर से आएंगी...
फिर से आएंगी खबरें मेरे 'अनशन' की
तुम तो मिटींग में रहोगे अपने कॅबिनेट की
ज्यूस भी हम खुद ही पी लेंगे सनम, आज के बाद
तेरे सपोर्ट में कुछ कहेंगे ना हम, आज के बाद


Share/Bookmark