चला गोष्ट सांगूया…
👶🌉⛽🛣🔩🏭👶
"जेशूची गोष्ट"
(लेखकः मंदार शिंदे 9822401246)
एकदा एका जेसीबीला आठवण आली आईची;
मान खाली घालून त्यानं मागणी केली सुट्टीची.
म्हणाला, “मालक, जाऊ द्या मला.. आठवण येते खूप.
आठवण काढण्यात विसरली बघा माझी तहान-भूक.”
पोट धरून मालक त्याचा खो-खो हसत सुटला,
“यंत्राला कुठं अस्त्या आई, खुळाच हैस की दोस्ता!
गप-गुमान कामावर चल, खड्डा खनायचा हाई.
काम करून पोट भरु, बोलायला येळ न्हाई…”
नाराज होऊन जेशूनं मग उलट प्रश्न केला,
“मालक, तुम्हाला नाही का आई? सांगा बघू मला.”
मालक म्हणाला, “जेशू बाळा, सगळ्यांना अस्त्या आई.”
जेशू म्हणाला, “मग का म्हणता, मलाच आई नाही?”
मालकानं मग विचाऽऽर केला, ढेरीवर फिरवत हात.
म्हणाला, “तुझा मुद्दा आत्ता आलाय माझ्या लक्षात.
आसंल बाबा तुझी बी आई, न्हाई कशाला म्हनू?
येवढा खड्डा खनल्यानंतर दोगं मिळून शोदू.”
जोरजोरात सोंड हलवत ‘नाही, नाही’ बोलला;
“खड्डा खणतो, मालक… पण मग सुट्टी द्या मला.
माझ्या आईला शोधण्यासाठी मीच एकटा जाईन;
काळजी नका करू मालक, लवकर परत येईन.”
मालकाचा पण जीव होता लाडक्या जेशू यंत्रावर;
सोंड त्याची थोपटत बोलला, “जा… मनासारखं कर!”
सुट्टी मिळणार म्हणून त्याचे हेडलाईट चमकू लागले;
दहा फुटांच्या खड्ड्याला आज दहाच मिनिट लागले.
काम संपवून जेशू निघाला आईचा घ्यायला शोध.
मालकानंपण केला नाही त्याला आता विरोध.
मोबाईलमधल्या गुगल बाईंशी केली त्यानं चर्चा,
आणि म्हणाला, “जेशू लेका, तू तर पुन्याकडचा!!
सांगलीपासून पुन्यापतुर अंतर लई न्हाई.
दोन-चार दिवसात पोचून जाशील, काळजी करायची न्हाई.”
जेशू म्हणाला, “काय मालक, चेष्टा माझी करता?
वाऱ्यासारखा जाईन मी, पोहोचेन बघता-बघता…”
पुढची गोष्ट वाचा अमेझॉन किंडलवर -
जेशूची गोष्ट व इतर: Stories in Verse
(Marathi Edition) by Mandar Shinde
https://www.amazon.in/dp/B089VKFWJ9
👶🌉⛽🛣🔩🏭👶
- मंदार शिंदे ९८२२४०१२४६
👶🌉⛽🛣🔩🏭👶
"जेशूची गोष्ट"
(लेखकः मंदार शिंदे 9822401246)
एकदा एका जेसीबीला आठवण आली आईची;
मान खाली घालून त्यानं मागणी केली सुट्टीची.
म्हणाला, “मालक, जाऊ द्या मला.. आठवण येते खूप.
आठवण काढण्यात विसरली बघा माझी तहान-भूक.”
पोट धरून मालक त्याचा खो-खो हसत सुटला,
“यंत्राला कुठं अस्त्या आई, खुळाच हैस की दोस्ता!
गप-गुमान कामावर चल, खड्डा खनायचा हाई.
काम करून पोट भरु, बोलायला येळ न्हाई…”
नाराज होऊन जेशूनं मग उलट प्रश्न केला,
“मालक, तुम्हाला नाही का आई? सांगा बघू मला.”
मालक म्हणाला, “जेशू बाळा, सगळ्यांना अस्त्या आई.”
जेशू म्हणाला, “मग का म्हणता, मलाच आई नाही?”
मालकानं मग विचाऽऽर केला, ढेरीवर फिरवत हात.
म्हणाला, “तुझा मुद्दा आत्ता आलाय माझ्या लक्षात.
आसंल बाबा तुझी बी आई, न्हाई कशाला म्हनू?
येवढा खड्डा खनल्यानंतर दोगं मिळून शोदू.”
जोरजोरात सोंड हलवत ‘नाही, नाही’ बोलला;
“खड्डा खणतो, मालक… पण मग सुट्टी द्या मला.
माझ्या आईला शोधण्यासाठी मीच एकटा जाईन;
काळजी नका करू मालक, लवकर परत येईन.”
मालकाचा पण जीव होता लाडक्या जेशू यंत्रावर;
सोंड त्याची थोपटत बोलला, “जा… मनासारखं कर!”
सुट्टी मिळणार म्हणून त्याचे हेडलाईट चमकू लागले;
दहा फुटांच्या खड्ड्याला आज दहाच मिनिट लागले.
काम संपवून जेशू निघाला आईचा घ्यायला शोध.
मालकानंपण केला नाही त्याला आता विरोध.
मोबाईलमधल्या गुगल बाईंशी केली त्यानं चर्चा,
आणि म्हणाला, “जेशू लेका, तू तर पुन्याकडचा!!
सांगलीपासून पुन्यापतुर अंतर लई न्हाई.
दोन-चार दिवसात पोचून जाशील, काळजी करायची न्हाई.”
जेशू म्हणाला, “काय मालक, चेष्टा माझी करता?
वाऱ्यासारखा जाईन मी, पोहोचेन बघता-बघता…”
पुढची गोष्ट वाचा अमेझॉन किंडलवर -
जेशूची गोष्ट व इतर: Stories in Verse
(Marathi Edition) by Mandar Shinde
https://www.amazon.in/dp/B089VKFWJ9
👶🌉⛽🛣🔩🏭👶
- मंदार शिंदे ९८२२४०१२४६