ऐसी अक्षरे

:- कथा
:- कविता
:- लेख
:- अनुवाद
:- हिंदी
:- English
:- संग्रह
:- इतर

मंदार शिंदे
Mandar Shinde

Saturday, September 29, 2018

प्रेमाचा गुलकंद

प्रेमाचा गुलकंद
- कवी केशवकुमार

-बागेतुनि वा बाजारातुनि कुठुनि तरी ‘त्या’ने
गुलाबपुष्पे आणुनि द्यावित ‘तिज’ला नियमाने !

कशास सांगू प्रेम तयाचे तिजवरती होते ?
तुम्हीच उकला बिंग यातले काय असावे ते !

गुलाब कसले ? प्रेमपत्रिका लालगुलाबी त्या !
लाल अक्षरे जणु लिहिलेल्या पाठपोट नुसत्या !

प्रेमदेवता प्रसन्न होई या नैवेद्याने !
प्रेमाचे हे मार्ग गुलाबी जाणति नवतरणे !

कधी न त्याचा ती अवमानी फुलता नजराणा !
परि न सोडला तिने आपुला कधिही मुग्धपणा !

या मौनातच त्यास वाटले अर्थ असे खोल !
तोहि कशाला प्रगट करी मग मनातले बोल !

अशा त-हेने मास लोटले पुरेपूर सात,
खंड न पडला कधी याच्या नाजुक रतिबात !

अखेर थकला ! ढळली त्याची प्रेमतपश्चर्या,
रंग दिसेना खुलावयाचा तिची शांत चर्या !

धडा मनाचा करुनि शेवटी म्हणे तिला, “देवी !
(दुजी आणखी विशेषणे तो गोंडस तिज लावी.)

“बांधित आलो पूजा मी तुज आजवरी रोज !
तरि न उमगशी अजुनि कसे तू भक्ताचे काज ?

गेंद गुलाबी मुसमुसणारे तुला अर्पिलेले
सांग तरी सुंदरी, फुकट का ते सगळे गेले ?”

तोच ओरडुनि त्यास म्हणे ती, “आळ वृथा हा की !
एकही न पाकळी दवडली तुम्ही दिल्यापैकी !”

असे बोलुनी त्याच पावली आत जाय रमणी
क्षणात घेउनि ये बाहेरी कसलीशी बरणी !

म्हणे, “पहा मी यात टाकले ते तुमचे गेंद,
आणि बनविला तुमच्यासाठी इतुका गुलकंद !

कशास डोळे असे फिरविता का आली भोंड ?
बोट यातले जरा चाखुनी गोड करा तोंड !”

क्षणैक दिसले तारांगण त्या, -परी शांत झाला !
तसाच बरणी आणि घेउनी खांद्यावरि आला !!

“प्रेमापायी भरला” बोले, “भुर्दंड न थोडा !
प्रेमलाभ नच ! गुलकंद तरी कशास हा दवडा ?”

याच औषधावरी पुढे तो कसातरी जगला,
हृदय थांबुनी कधीच नातरि तो असता ‘खपला’ !

तोंड आंबले असेल ज्यांचे प्रेमनिराशेने
‘प्रेमाचा गुलकंद’ तयांनी चाटुनि हा बघणे !


Share/Bookmark

No comments:

Post a Comment